ساقی ام من که مشکم بیش از جونم عزیزه-مهدی مختاری

لبام آب ستیزه

سینم غصه خیزه

تا حرف مردو قولشه

از این مشک پاره

جای آب هماره

آبروم می ریزه

الهی هیچ پهلوونی 

دستش نشه کوتاه

میون هلهله و کف 

نکشه از دل آه

ای آب وحشیای این 

صحرا ازت خوردن

حالا به من رسید شدی

 رفیق نیمه راه

ندیدی بردنت رو

 من آرزو دارم

نگفتی پیش زینب

 من آبرو دارم

خجلت از او دارم/خجلت از اودارم... واویلا واویلا.

منی كه آسمون بودم

 برخاكم كشیدند

برجسمم دویدند

 گریستم خندیدند

قامتم سرو  و دستانم

 شاخ حاصلم مشك

ولی حیف حاصلم

رو با شاخه چیدند

آقا منو خیمه نبر

حاجت من همینه

جلوی خیمه ایستاده

با صد امید سكینه

برو نذار بیشتر از این

به اشك تو بخندند

تا دیر نشد بگو رباب

 بچه شو سیر ببینه

نشد هرچه كردم  از

 مركب نیفتم من

دیدن رشیدم آقا 

 لذت داره دیدن

فقط نگاه كردند. واویلا واویلا.

پیش پات گر برنخیزم

 این جای عجب نیست

 در من تاب و تب نیست

 عباس بی ادب نیست

بدتر از زخمای تنم منو کشته آقا

که دیگه زانوهام

رکاب زینب نیست

می خوام بلند شم پیش پات

 امون زبی دستی

بلندبلندگریه نکن

قلبمو بشکستی

تو قوت قلبی برا 

اهل حرم آقا

نذار رقیه ببینه

دست به کمر هستی

نداشت سابقه هیچ وقت

که من باشم زنده

کسی به اشک چشمات 

هو کنه و خنده

شدم شرمنده

شدم شرمنده. واویلا واویلا.

چیزی که از خوردن آب ساقیتو معاف کرد

حالم اعتراف کرد

 عین و شین و قاف کرد

هرتیغی خصم ذولفقاربود 

دور من طواف کرد 

خودش رو به زحمت

بر تنم غلاف کرد

ببین جسم علمدارت

 نداره شیرازه

 این باقیمانده ی چهار

 هزار تیر اندازه

علم ازین به بعد آقا

دستتو می بوسه

 گرچه پر از تیره هنوز 

جای یه دست بازه

گرفتی در آغوشم

پریشونم آقا

منم می خوام دستامو حلقه کنم آقا

نمی تونم آقا/نمی تونم آقا...واویلا واویلا..

دانلود این نوحه