اینروزهــــــــا . . .

لیوان داغ ِ چایی را می چسبانمــــ به گونه هایمــــ

                           گونه هایم گل می اندازد ...

                                             او نیز فهمیـــــــده 

                            برای گل انداختــــــن نباید منتظر علتـــــــ ِ مهم تری باشــــد...

+: تــــــــو و من و همـــــه هر وقتـــــــــــ دوستـــــــــ داریم یکدیگر را از قصه ی هم حذفــــ می کنیمـــ

                      و هر موقع بخواهیــــمــــــ دوباره بازی را شروع می کنیـــــــمــــــ

                      مسخـــــــــره استـــــــــ ...چون آخرش به جایی نخواهــــد  رسیـــــــد...

+: تنــــــــدمــــــ !  گلو را میزنمـــــــــ !  شایـــــــد اشکتــــــ را هم در آورم ...من پیاز ِ بنفشمــــــ...