صبر را بایــــــد...

بـــــــاد مِی خوشی می وزد

می پیچد لا بلای وجودمــــــ

حرفی نمی زنم 

آهستـــــــه سکوتـــــــ کرده امـــــ

و دستــــــ هایمــــــــ توی جیبــــــــــ خودم استـــــــــ

گرچه افکاری شناور در ذهنم دارمـــ

دستـــــــــــ و پا می زنم

امـــــــــا غرق نمی شوم ...

مثل ِ یک تکه گِل 

که معلوم نیستــــــــ روی میز سفالگری

قرار استــــــــ کوزه باشد یا بشقابــــــــــ یا گلدان ...

هر از گاهی وقتی داری می بینی شبیه چیزی شدی

یک دستی

ضربه مهلکی

می خورد روی سرتــــــــــ

و تو را از هم می پاشانــــــد

با این وجود

باید منتظر دستــــــــ های سفالگر بود

و ساختــــــــ و ساز های جدیدش

از کجا معلوم

شاید تندیسی بی بدل شدی ...